Με τη βοήθεια του Θεού πέρασε άλλο ένα έτος.

Ως είθισται τέτοιες μέρες κάθε χρόνο, ανασκοπούμε τη χρονιά που φεύγει με κριτικό μάτι με στόχο να μάθουμε από αυτή και να προσεγγίσουμε τη χρονιά που έρχεται σοφότεροι.

Πέραν της αυτοκριτικής, οφείλουμε ως ενεργοί πολίτες, να πραγματοποιούμε αυτή την άσκηση για την πατρίδα μας και την κοινωνία στην οποία ζούμε.

Αρχίζοντας από το εθνικό θέμα, το 2018 σημαδεύτηκε από την παραδοχή της διεθνούς κοινότητας ότι το Κυπριακό πρόβλημα βρίσκεται για δεκαετίες σε λάθος δρόμο αφού η προτεινόμενη βάση λύσης της Δι-κοινοτικής Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας είναι ανεφάρμοστη.  Η διαπίστωση αυτού του γεγονότος προφανώς έγινε προ πολλού αλλά τα συμφέροντα των διεθνών πετρελαιακών κολλοσσών και των κρατών που τα στηρίζουν τώρα επέβαλαν την δημόσια παραδοχή του. Είναι φανερό ότι οι διεθνείς κολοσσοί δεν θέλουν την Τουρκία να έχει ρυθμιστικό ρόλο στην Κύπρο και λόγο στην εκμετάλλευση του φυσικού της πλούτου.  Την προτροπή του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ στα εμπλεκόμενα μέρη να προσκομίσουν νέες ιδέες, οικειοποιήθηκε αμέσως η Τουρκία διεκδικώντας δύο κράτη και συνομοσπονδία.   Η Κυπριακή πολιτική ηγεσία, ως συνήθως, κατελήφθη εξαπήνης και παραπαίει αντιπαρατιθέμενη μεταξύ της για μικροπολιτικές σκοπιμότητες γύρω από τις παλαιές της θέσεις.  Η εξέλιξη αυτή εκ μέρους του Αντόνιο Γκουτέρες προσφέρει εξαιρετική ευκαιρία στους ελληνοκύπριους και την Κυπριακή Δημοκρατία να επανατοποθετήσουν το κυπριακό ως διεθνές πρόβλημα εισβολής και κατοχής και να διεκδικήσουν την συνέχιση της Κυπριακής Δημοκρατίας ως ενιαίο κράτος με αναμορφωμένο σύνταγμα προσαρμοσμένο στο Ευρωπιακό κεκτημένο και απαλλαγμένο από αποικιακά κατάλοιπα και νεο-οθωμανικά ρατσιστικά στοιχεία και την ενσωμάτωση των Τουρκοκυπρίων σε αυτή.

Στην οικονομία, το 2018 σημάδεψε το τέλος της Συνεργατικής Κυπριακής Τράπεζας και την ολοκλήρωση του ξεπουλήματος του κυπριακού τραπεζικού συστήματος στα διεθνή γεράκια της νέας τάξης πραγμάτων. Οι Αμερικανοί που ελέγχουν πλέον τις Κυπριακές τράπεζες έχουν εκδιώξει μεγάλο μέρος του Ρωσικού επιχειρηματικού στοιχείου που για χρόνια στήριζε τον τραπεζικό τομέα. Η οικονομική ανισότητα διογκώθηκε με 1 στους 4 Κυπρίους να ζούν κάτω ή κοντά στο όριο της φτώχειας τη  στιγμή που η οικονομία παρουσιάζει ψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, ο κατασκευαστικός κλάδος ανθεί και οι αφίξεις τουριστών σπάζουν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.    Το δημόσιο χρέος και ο προσωπικός δανεισμός παραμένουν σε υπέρμετρα ύψη κρατώντας την οικονομία ευάλωτη σε εξωτερικούς και εσωτερικούς κραδασμούς.  Οι πωλήσεις δανείων και οι εκποιήσεις ακινήτων από τις εμπορικές έχουν πάρει μπρός για τα καλά και πλέον το πάλαι ποτέ κοινωνικό πρόσωπο των τραπεζών έχει εξαφανιστεί.  Η δημόσια υπηρεσία συνεχίζει να μαστίζεται από την αναξιοκρατία, την γραφειοκρατία και τις συνήθεις παθογένειες της.

Στην ενέργεια, τα πράγματα βαίνουν λίαν καλώς καθότι το χορό σέρνουν οι διεθνείς πετρελαιακοί κολοσσοί και οι μεγαλογείτονές μας.  Οι τριμερείς στρατηγικές συνεργασίες με Ισραήλ, Αίγυπτο και Ελλάδα έχουν ενισχύσει την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας και σταδιακά οχυρώνουν αμυντικά τον ενεργειακό της πλούτο.  Το θεσμικό πλαίσιο για διασφάλιση της χρηστής διαχείρισης των υδρογονανθράκων προς όφελος των επόμενων γενεών ακόμη να νομοθετηθεί, συντηρώντας τις ανησυχίες πολλών από εμάς για εξανεμισμό των κερδών προς όφελος των γνωστών ξένων και ντόπιων ολιγαρχών.

Στην υγεία, η πολιτική ηγεσία φαίνεται αποφασισμένη να προχωρήσει με την εφαρμογή του ΓΕΣΥ, παρόλες τις αντιδράσεις των ιατρών που για καθάρα προσωπικούς οικονομικούς λόγους το μποικοτάρουν.  Τα δημόσια νοσηλευτήρια συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν μεγάλα λειτουργικά προβλήματα αφού η αυτονόμησή τους βρίσκεται ακόμη στα χαρτιά.

Η παιδεία, συνεχίζει να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα τα οποία εκδηλώνονται τόσο στα φτωχά αποτελέσματα των μαθητών όσο και στη διάπλαση του χαρακτήρα τους.  Οι εκπαιδευτικοί έχουν υποστεί περαιτέρω διάβρωση της εικόνας τους ανάμεσα στην κοινή γνώμη λόγω λανθασμένων χειρισμών των κρίσεων που προκλήθηκαν από επιπόλαιους χειρισμούς του πολιτικού τους προισταμένου.

Εν κατακλείδι, η πατρίδα μας ευλογήθηκε για ακόμη μία χρονιά από το έλεος του Θεού, επωφελούμενη των συγκυριών που την γλίτωσαν από το στόμα του Τούρκου λύκου.  Παρά το ότι έχουμε επιτρέψει στο παγκοσιοποιημένο πνεύμα της νέας τάξης πραγμάτων να εισχωρήσει ακόμη πιό βαθιά στην κοινωνικο-οικονομική δομή μέσω του ολιγαρχικού κομματικού κατεστημένου,  παραμένουμε ζωντανοί ελπίζοντας στο περαιτέρω έλεος του Θεού και στο θαύμα της απελευθέρωσης, της δημοκρατίας και της ευημερίας.