Για άλλη μία χρονιά το Ελληνικό έθνος εορτάζει υπό δύσκολες περιστάσεις τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου και την έναρξη της επανάστασης ενάντια στον τετρακοσιετή οθωμανικό ζυγό. Η μητροπολιτική Ελλάδα πλήττεται από πνευματική ξηρασία, κοινωνική ευτέλεια, οικονομική εξαθλίωση, πολιτισμικό ξεπεσμό και απειλή της κυριαρχίας και των συνόρων της. Η μεγαλόνησος βρίσκεται σε χειρότερη κατάσταση αφού πέραν των πιό πάνω παραμένει ημικατεχόμενη για 44 χρόνια.

Τα δύο Ελληνορθόδοξα κράτη αντιμετωπίζουν φαινομενικά ανυπέρβλητα προβλήματα. Ανθρωπίνως, ούτε η Ελλάδα μπορεί να απαλλαγεί από το χρέος της προς τους διεθνείς οικονομικούς δράκουλες, ούτε η Κύπρος μπορεί να απαλλαγεί από τον υπερδύναμο Τούρκο κατακτητή. Η ανθρωποκεντρική αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων έχει καταρρακώσει το αγωνιστικό φρόνημα του Ελληνικού λαού και έχει καλλιεργήσει διάχυτα το πνεύμα της υποταγής και της θυσίας των αξιών και αρχών για εξημέρωση των θηρίων. Η απομάκρυνση του λαού μας από το Θεό έχει στερήσει από το λαό μας την ελπίδα της Ανάστασης και τον έχει οδηγήσει στο τέλμα της απόγνωσης.

Πριν 200 περίπου χρόνια, οι πρόγονοί μας που βρίσκονταν σε πιό δύσκολες στιγμές από αυτές που περνούμε σήμερα, τόλμησαν το φαινομενικά ακατόρθωτο, επιλόγοντας την εορτή της εξαγγελίας του κοσμοσωτήριου μηνύματος της ενανθρώπησης του Κυρίου για να ξεκινήσουν το δικό τους εθνοσωτήριο αγώνα, θέτοντας έτσι το Θεό πρωτεργάτη στον αγώνα τους.

Έχοντας κατά νου ότι «τα αδύνατα τοις ανθρώποις δυνατά παρά τω Θεώ» και «όπου βούλεται Θεός, νικάται φύσεως τάξις» ας αποτινάξουμε το πνεύμα της απόγνωσης και ηττοπάθειας που μας διακατέχει και ας πιστέψουμε στην ανάσταση της πατρίδας μας. Ας βάλουμε νέα αρχή τόσο στην προσωπική μας ζωή όσο και στην εθνική μας πορεία, θέτοντας ως οδηγό τον Θεάνθρωπο Χριστό και συμπαραστάτη την Υπέρμαχο Στρατηγό Μητέρα του. Ας διεκδικήσουμε αυτά που το διεθνές δίκαιο μας προσφέρει και για τα οποία οι πρόγονοί μας θυσιάστηκαν.