Οι προεδρικές εκλογές είναι παρελθόν και τα αποτελέσματά τους τυγχάνουν ποικίλων ερμηνειών.

Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες ερμηνείες είναι αυτή που επιχειρεί να συνδέσει το αποτέλεσμα με την μορφή λύσης του κυπριακού προβλήματος που ο λαός προκρίνει.

Με τους υποψηφίους των ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ, Αναστασιάδη και Μαλά αντίστοιχα, ένθερμους υποστηρικτές του πλαισίου Γκουτιέρες και των προτάσεων Αναστασιάδη που προηγήθηκαν, να εξασφαλίζουν στον πρώτο γύρο 46% του συνόλου των εγγεγραμμένων ψηφοφόρων (66% αυτών που ψήφισαν), κάποιοι διατείνονται ότι αυτό καταδεικνύει ότι η πλειοψηφία των Κυπρίων πολιτών συμφωνεί με αυτές.

Η πραγματικότητα όμως είναι διαφορετική και εξάγεται τόσο από τις δημοσκοπήσεις όσο και τις δημόσιες συζητήσεις.  Ενώ οι πολίτες συμφωνούν για την ανάγκη κατάργησης των επεμβατικών δικαιωμάτων και αποχώρησης όλων των τουρκικών στρατευμάτων, η συντριπτική πλειοψηφία, συμπεριλαμβανομένων βέβαια και των ψηφοφόρων Αναστασιάδη και Μαλά, δεν αποδέχεται τα περισσότερα από τα βασικά ποιοτικά χαρακτηριστικά της εσωτερικής πτυχής της προτεινόμενης λύσης.

Συγκεκριμένα, οι πολίτες δεν αποδέχονται ούτε τα ευρύτατα δικαιώματα αρνησικυρίας της μειοψηφίας, ούτε την εκ περιτροπής προεδρία με το πρόσχημα της διασταυρούμενης ψήφου, ούτε τον ακρωτηριασμό του δικαιώματος ιδιοκτησίας στις περιουσίες των εκτοπισμένων, ούτε την παραμονή όλων των εποίκων με το πρόσχημα της προσωρινής εγκατάστασης, ούτε την ελεύθερη διακίνηση των Τούρκων πολιτών.

Μάλιστα, μεγάλο ποσοστό πολιτών αντιτάσσεται στην απεμπόληση του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος «ένας άνθρωπος μία ψήφος» και στο ρατσιστικό διαχωρισμό του κυπριακού λαού στη βάση της εθνοτικής προέλευσης  ή της θρησκείας.

Τα τελευταία 40 χρόνια αναλώθηκαν σε άκαρπες διαπραγματεύσεις για εξεύρεση λύσης Δι-κοινοτικής Δι-ζωνικής Ομοσπονδίας.  Η πολιτική ηγεσία, ποδηγετούμενη από τους Άγγλους,  παραπλανούσε το λαό, αποκρύπτοντάς τις πραγματικές παραμέτρους της λύσης που διαπραγματευόταν.  Με την πάροδο του χρόνου οι πολίτες άρχισαν να αντιλαμβάνονται τι ακριβώς ήταν αυτό που ετοιμαζόταν και τον Απρίλιο 2004 με το δημοψήφισμα το απέρριψαν με το ισχυρό ποσοστό 76%.

Παρόλη την ισχυρή εντολή του δημοψηφίσματος, η πολιτική ηγεσία συνέχισε να οδεύει στη γραμμή της ΔΔΟ που χάραξε η Αγγλοτουρκική συμπαιγνία, εκμεταλλευόμενη την απαξίωση, τη σύγχυση και η ιδιοτέλεια που προξένησε στο λαό το βαθιά διεφθαρμένο κομματικό ολιγαρχικό κατεστημένο.

Οι πρόσφατες προεδρικές εκλογές ήταν μία από τα ίδια.  Η ουσία του κυπριακού προβλήματος δεν συζητήθηκε καθόλου στην προεκλογική περίοδο.  Το ίδιο και τα άλλα καυτά θέματα της διαφθοράς, της διαπλοκής, της κομματοκρατίας, της χαμηλής ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, της έλλειψης θεσμικού πλαισίου χρηστής διαχείρισης των υδρογονανθράκων.  Οι πολιτικοί περιορίστηκαν σε αερολογίες αφού δεν μπορούσαν να προσφέρουν καμία προοπτική πραγματικής αλλαγής ούτε στο κυπριακό ούτε στα άλλα ζωτικά θέματα.  Το πολιτικό σύστημα παραμένει δέσμιο του διεφθαρμένου κομματικού κατεστημένου.

Η μεγάλη αλλαγή των γεωπολιτικών δεδομένων που επέφερε η εξεύρεση μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην Κύπρο και στις γειτονικές χώρες και η δραστηριοποίηση των δυτικών πετρελαιακών κολοσσών στην Κυπριακή ΑΟΖ σε συνδυασμό με τη ρήξη στις σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ και το δυτικό κόσμο, έχουν δημιουργήσει ένα μεγάλο παράθυρο ευκαιρίας για ανατροπή της καταστροφικής πορείας στο Κυπριακό των τελευταίων χρόνων, που οδήγησαν στην ισλαμοποίηση των κατεχομένων και στην προσάρτησή τους στην Τουρκία καθώς και στην αποενοχοποίηση της τελευταίας.

Πριν μπεί στα βαθιά της νέας του θητείας, ο Πρόεδρος επιβάλλεται να ζητήσει μέσω δημοψηφίσμτος ξεκάθαρη εντολή για τη μορφή λύσης που θα επιδιώξει, ώστε να μην χαθουν άλλα 5 χρόνια και μαζί τους η σπάνια ευκαιρία που έχουν δημιουργήσει οι γεωπολιτικές συγκυρίες.