Η Δι-κοινοτική Διζωνική Ομοσπονδία είναι νεκρή.  Γεννήθηκε τετραπληγική.   Κατέστη κλινικά νεκρή το 2004 αλλά κρατείτο στον αναπνευστήρα της εντατικής του ΟΗΕ από τους γενήτορες, φίλους και θαυμαστές της στην Κύπρο και στο εξωτερικό προσμένοντας το θαύμα.   Το 2017 στο Κρανς Μοντανά απέθανε βιολογικά.

Τόσο η Τουρκία όσο και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης το γνωρίζουν και το διακυρήττουν.  Η Τουρκία ευθαρσώς και δημοσίως, ο Νίκος Αναστασιάδης ακροθιγώς και κατ’ιδίαν.   Ο Πρόεδρος και η διεφθαρμένη πολιτική ηγεσία δεν τολμούν να ανακοινώσουν το μοιραίο αφού κάτι τέτοιο θα αποδείξει την ανικανότητά τους, θα δώσει τέλος στην πολιτική τους σταδιοδρομία και θα σταματήσει το συμπόσιο που στήθηκε με τη παγκόσμια διακυβέρνηση για αφαίμαξη του πλούτου του κυπριακού λαού (τραπεζών, ακινήτων, υδρογονανθράκων).

Ο κυπριακός λαός υπνώττει ύπνον βαθύ.  Ναρκωμένος από τα απανωτά σόκ που του επέφερε η παγκόσμια διακυβέρνηση  (π.χ. κούρεμα, μη εξυπηρετούμενα δάνεια, οικονομική ανισότητα, ηθική εξαθλίωση, πνευματική νέκρωση, πολιτισμική αποσύνθεση) δεν αντιδρά.  Άγεται ως πρόβατον επί σφαγή στην κάλπη για να ανταμοίψει τους θύτες του για άλλη μία φορά.  Η Τουρκία προχωρεί ακάθεκτη στην επόμενη τακτική κίνηση για υλοποίηση του οράματος και της υψηλής στρατηγικής της για τουρκοποίηση της Κύπρου, όπως αυτά εκπονήθηκαν απο το Γραφείο Ειδικού Πολέμου το 1958 στη βάση των εκθέσεων Νιχάτ Ερίμ του 1956.

Η προσάρτηση των κατεχομένων και η διχοτόμηση είναι γεγονός. Αυτό που απομένει είναι η διεθνής αναγνώριση.  Αυτή η θλιβερή διαπίστωση επιβεβαιώνει την αποτυχία της «στρατηγικής του καλού παιδιού για εξημέρωση του κακού θηρίου» που ακολουθήθηκε τα τελευταία 40 χρόνια.

Εμείς βρισκόμαστε εγκλωβισμένοι στην Βρετανοτουρκική παγίδα ατέρμονων και άκαρπων συνομιλιών χωρίς καμία προοπτική επιτυχίας.  Η ανικανότητα, το κομματικό και προσωπικό συμφέρον και η έλλειψη αγωνιστικής διάθεσης από την πολιτική ηγεσία έχει μεταμορφώσει  στα μάτια της διεθνούς κοινότητας το κυπριακό πρόβλημα από ένα διεθνές πρόβλημα εισβολής, κατοχής, εποικισμού και εγκλημάτων πολέμου σε μία δι-κοινοτική διαφορά.

Οι παραδοσιακοί θιασώτες της ΔΔΟ παραδέχονται την ακαταλληλότητά της αλλά δικαιολογούν την προσήλωσή τους σε αυτή προφασιζόμενοι ότι δεν υπάρχει εναλλακτική επιλογή.

Η αλήθεια όμως είναι ότι υπάρχει εναλλακτική επιλογή.  Εκείνο που δεν υπάρχει είναι πίστη στο Θεό, βούληση, φιλοπατρία, αγωνιστικότητα, ικανότητα και σχεδιασμός.  Οι λίγοι που διαθέτουν αυτά τα χαρίσματα αντιστέκονται. Προσεύχονται.  Επαγρυπνούν.  Συσκέπτονται. Σχεδιάζουν.  Καρτερούν.  Βλέπουν το ένα χέρι του Θεού να χαλά τα σχέδια των ισχυρών της γης και το άλλο να ενδυναμώνει τους συντελεστές ισχύος του κράτους μας.  Βλέπουν το Πνεύμα το Άγιον να μωραίνει τον νεο-σουλτάνο Ερντογάν και να φωτίζει τους μέχρι πρότινος διεθνείς πάτρονές του να τον εγκαταλείπουν και να περιθωριοποιούν την βάρβαρη νεο-οθωμανική Τουρκία.

Εμείς ετοιμαζόμαστε για την ώρα που ο λαός θα ξυπνήσει από το λίθαργο και θα αναζητήσει την αλήθεια.  Την ώρα που θα ψάξει το Θεό, θα αναζητήσει την Ελληνορθόδοξη ταυτότητά του, θα διεκδικήσει τα ανθρώπινα δικαιώματά και τις βασικές ελευθερίες του, θα ξαναβρεί το αγωνιστικό του φρόνημα, θα ανασκουμπωθεί, θα ξεσηκωθεί  και θα επαναστατήσει.  Σχεδιάζουμε τη στρατηγική για απεγκλωβισμό από τη θανατηφόρα ΔΔΟ και τη μετατροπή της Κυπριακής Δημοκρατίας σε ένα ελεύθερο, κυρίαρχο, ευρωπαικό, προηγμένο δημοκρατικά κράτος όπου όλοι οι νόμιμοι κάτοικοί του να απολαούν των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των βασικών ελευθεριών και του ευρωπαικού κεκτημένου σε συνθήκες ασφάλειας, οικονομικής και κοινωνικής ευημερείας.