Συχνά πυκνά ακούμε τους πολιτικούς μας και ιδιαίτερα τον Πρόεδρο Αναστασιάδη να επικαλείται την σημασία της ομόνοιας, της συναντίληψης, της ομοφωνίας και της ομοψυχίας στην αντιμετώπιση των πολλών σοβαρών προβλημάτων που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας, πρωτίστως βέβαια του εθνικού προβλήματος.  Η θέση αυτή είναι βεβαίως ορθότατη, νοουμένου όμως ότι την ασπάζονται πάντες με διάθεση συμβιβασμού και δεν την εκλαμβάνουν ως υποταγή των άλλων στη δική τους θέση.

Η εμπειρία των τελευταίων 5 ετών έχει δείξει ότι δυστυχώς τόσο ο Πρόεδρος όσο και οι ομόκαπνοί του επικαλούνται αυτή τη θέση όταν βρίσκονται υπό σοβαρή αμφισβήτηση λόγω σοβαρών λαθών στη δική τους προσέγγιση.  Η επίκλησή της, όπως και πολλών άλλων σοβαροφανών θέσεων, γίνεται πρωτίστως για σκοπούς λαικισμού και παραπλάνησης των πολιτών.  Κάποιοι μπορούν εύλογα να δικαιολογήσουν την θέση αυτή ως απευθυνόμενη στο ΑΚΕΛ με το οποίο όντως δεν υπάρχει ουσιαστική διαφορά.  Όσον αφορά όμως τους υπολοίπους, η θέση αυτή προσφέρεται καθαρά για λαική κατανάλωση αφού οι διαφορές είναι από σημαντικές μέχρι τεράστιες.

Οι θέσεις των Προέδρου Αναστασιάδη, ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ είναι ουσιαστικά ίδιες.  Οι θέσεις αυτές βρίσκονται στο ένα άκρο του φάσματος των πολιτικών θέσεων πρωτίστως στο κυπριακό αλλά και σε άλλα θεμελιώδη θέματα όπως η διαφθορά και η εσωτερική διακυβέρνηση.  Σχετικά κοντά σε αυτές, αλλά με ευδιάκριτες διαφορές στο εθνικό θέμα βρίσκονται οι θέσεις του ΔΗΚΟ.  Λίγο πιο μακριά τοποθετούνται οι θέσεις των ΕΔΕΚ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ, ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ ΠΟΛΙΤΩΝ και ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ οι οποίες αμφιταλαντεύονται αναλόγως των περιστάσεων.  Αρκετά πιο μακριά από αυτές τοποθετείται το δικό μας κίνημα, η ΠΝΟΗ ΛΑΟΥ το οποίο από της δημιουργίας του προ τριετίας τάχθηκε ξεκάθαρα υπέρ του ενιαίου κράτους, ενάντια στη Δι-κοινοτική Δι-ζωνική Ομοσπονδία και στη διαφθορά και υπέρ της διαφάνειας, της κάθαρσης και άλλων προηγμένων δημοκρατικών θεσμών καθώς και της προαγωγής του Ελληνορθόδοξου φρονήματος.  Ακόμη πιο πέρα, στο άλλο άκρο του φάσματος, βρίσκεται το ΕΛΑΜ με τις γνωστές ακραίες εθνικιστικές θέσεις του και τη σχέση του με την Χρυσή Αυγή.

Με μία εις βάθος ανάλυση των θέσεων των κομματικών σχηματισμών, μπορεί να διαπιστωθούν τα ακόλουθα.  Πρώτον, τα δύο μεγάλα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ συμπλέουν όχι μόνο στο εθνικό θέμα αλλά και στα πλείστα άλλα σοβαρά θέματα αφού οι διαφορές τους είναι καθαρά ιστορικής υφής.  Δεύτερον, τα πέντε κόμματα στη μέση του φάσματος ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ, ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ, ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ συμπλέουν με ελάχιστες επουσιώδεις διαφορές μεταξύ τους τόσο στο κυπριακό όσο και στα άλλα σοβαρά θέματα.  Τρίτον, τα κόμματα που απαρτίζουν τις δύο αυτές ομάδες δεν είναι δύσκολο να συμπλεύσουν όπως και στο παρελθόν αφού αποτελούν μέρος του παραδοσιακού παλαιοκομματικού κατεστημένου που έχει ως πρώτιστο μέλημα την εξουσία.  Τέταρτον, τα δύο κόμματα στην άλλη άκρη του πολιτικού φάσματος, ΠΝΟΗ ΛΑΟΥ και ΕΛΑΜ, παρουσιάζουν άτεκτες και αδιαπραγμάτευτες θέσεις αρχών τόσο στο εθνικό πρόβλημα όσο και σε άλλα ζωτικά θέματα με αποτέλεσμα να είναι απίθανη η σύμπλευση είτε μεταξύ τους είτε με οποιοδήποτε άλλο κόμμα.

Το αποτέλεσμα των επόμενων προεδρικών εκλογών είναι αβέβαιο.  Με τα πολύ μεγάλα ποσοστά αποχής και την προιστορία αμφιταλάντευσης των παραδοσιακών κομμάτων όλα τα σενάρια είναι πιθανά.